Þú einn ert vor guð og vér áköllum þig
Og oss þú bjargar.
Á lífsins harma stundum
í læging vorri og þrautum
vér lyftum vorum augum
í hljóðri bæn til þín.
Kór:
Upp upp og fram! Fylkjum und sannleikans sigurmerki
í sátt og í eining von og trú.
Þeim mun veitast er vonar heitt, og vísar markinu hátt.
Setjum vort traust á himnanna herra,
því að hann vor guð er eilíft bjargarráð.
í sátt og í eining, í von og trú.
Kór
Ó, faðir, sem ert á himnum,
sé heilagt æ þitt nafn.
Til komi ríki þitt.
Þinn vilji og vald á jörð,
verði sem á himnum.
Ó, vér væntum þín, drottinn
þú einn ert vort athvarf og skjól.
Það athvarf sem þráir æ vor sál.
Glatt var á hjalli, gaman og yndi
kotrosknum karli, konur á palli,
sem festaröls fagnaður myndi.
Gullbauguar, glitseymdur lindi
glóðu sem norðljós í vindi.
Heiðhvítu falds yfir fjalli
brosfagur blámi og mjalli.
En böl ei bítur á oss
ef bíðurðu (vinur) hjá oss,
þú lesa kannt úr feiknstöfum
fegurstu trú.
(Þó sæki óhöpp að oss,
ei ofbýður það oss
vér umsjá þinni hlýtum.
Þú gegnir oss nú.)
Tvöfaldur kór.
Gröm og gömul goð vor óblætin
norpa í heimalands hofum.
(Öll í ellibelg er æskan skriðin,
verður þó aldrei útbyggt.)
Og þar verður Þiðrandi kominn
með þrekvirkin.
(Hann hermir hreystisögur,
og hans er sigurinn.)
Við missa þig ei megum,
því mætastan þig eigum
og spakasta spámanninn.
(Það svipar söknuð á oss
að sjá þig ekki hjá oss
og ginnir burt gleðskapinn).
Nú haustar á heiðum, og hádegin rökkva.
Og mörg lauf á meiðum í moldina sökkva.
Senn kólnar í kofa, og kaffennir glugga.
Og svanavötn sofa, í svellbláma skugga.
Drupal vefsíða: Emstrur
