Nú brosir elfan í breiðum dal,
af blástraumum ísinn springur.
Og fossinn ljóðar í fjallasal
um frelsið og vorið syngur.
Og lóan kemur á heiðar heim,
með hljóminn blíða um loftsis geim,
og dýrðin, dýrðin syngur.
Nú ómar gleðinnar unaðsmál
sem yngir og léttir sporið.
Og æskan leikur með sól í sál
og syngur um fagra vorið.
Þá brosir gyðja með blóm í hönd
og báran hjalar við lága strönd.
Ó, blessað blíða vorið.
