En böl ei bítur á oss

ef bíðurðu (vinur) hjá oss,

þú lesa kannt úr feiknstöfum

fegurstu trú.

(Þó  sæki óhöpp að oss,

ei ofbýður það oss

vér umsjá þinni hlýtum.

Þú gegnir oss nú.) 

Tvöfaldur kór.

Gröm og gömul goð vor óblætin

norpa í heimalands hofum.

(Öll í ellibelg er æskan skriðin,

verður þó aldrei útbyggt.) 

Tón. Síðu-Hallur. (Tenór)

En hvað er það sem þögnum veldur,

Þórhallur, ef getið er

Þiðranda til sæmdar sér,

sé þó ungur, vítt um fer

erlendis og heima hér. --

Þar um ertu hljóður heldur. 

Sóló. Húsfreyja. (Sópran.)

Hjá ástvinum öllum, hjá ættingjum snjöllum

svo konum og körlum

(er kenna þig svo orku ramman

að létta skap og lífga gaman.)

Þið skerpið skemmti ræður,

og skarið fornar glæður.

Þið ljóðið lauf í skóginn

og lóuna í móinn,

og vermið svo veturinn

(að vorið ilmar gegnum snjóinn.) 

(Síðuhallur, húsfreyja og heimafólk).

Fyrst sumrinu hallar um sinn,

þá setjumst við þéttara inn

að langelda þýðunni, Þórhallur minn.

(Og hraðfleyg) ef árin vor eldast,

Skal æskan vor (samt) ekki kveldast,

En varmara nærtengjast vinahópurinn. - -

- - Til jólaboðs míns, vinur, þig ég vinn.