Íslands hrafnistumenn

lifðu tímamót tvenn,

þó að töf yrði’ á framsóknarleið.

Eftir súðbyrðings för

kom hinn seglprúði knör,

eftir seglskipið vélknúin skeið.

En þótt tækjum sé breytt

þá er eðlið samt eitt

eins og ætlunarverkið er sjómannsins beið.

Íslands hrafnistumenn

eru hafsæknir enn,

ganga hiklaust á orustuvöll,

út í stormviðrin höst,

móti straumþungri röst,

yfir stjórsjó og holskeflu fjöll,

flytja þjóðinni auð, sækja barninu brauð,

færa björgin í grunn undir framtíðarhöll.