Svíf þú fugl yfir sævardjúpið víða,

senn tekur dimma af nótt.

Hnigin til viðar er heimsins sólin fríða,

hallar nú deginum skjótt.

Skundaðu heim til að hitta þinn maka,

hreiður og ungviði smátt.

Komirðu á morgun, minn kæri, til baka,

kvaka í eyra mitt dátt. 

Breiddu svörtu vængina þína,

vetrarnóttin mín,

yfir okkur seku

syndugu börnin þín.

Undir svörtum vængjum þínum

oft ég þreyttur lá,

það sést líka á fjöðrunum

sem féllu brjóst mitt á.

En margar á ég sorgir,

er sáran þjaka mér,

og það er svo gott að fela þær

í fjöðrunum á þér.

Það er svo gott að gráta

þar gleði sína og trú,

án þess nokkur viti það

aðrir en Guð og þú.

Það er svo gott að syngja þar

svo það heyrist ei.

Þú mátt ekki svíkja mig

þegar ég dey.

Veit ég að þú svíkur ekki

syndugu börnin þín.

En breiðir yfir þá vængina þína,

vetrar nóttin mín. 

Sofðu rótt,

sígur að húmið væra.

Allt er hljótt,

elsku barnið kæra

Þú ert allt sem á ég,

eina lífið mitt.

Aðeins af að sjá þig

opnast ríki nýtt.

Ástin mín,

sofðu sætt og lengi.

Leiki sín

lög á hörpustrengi

lukkan þín. 

Þú, sem ei þekkir mæðu neina. 

Susu nei,

sú má ekkert reyna,

ekkert angur þekki

unga sálin þín.

Sofðu svo þú ekki

sjáir tárin mín.

Vegna þín

viljug allt ég þyldi.

Gæskan mín,

Guð í sinni mildi

gæti þín. 

Svífðuð nú sæta, söngsins engla mál.

Angrið að bæta, yfir mína sál.

Tónaregn þitt táramjúkt

Titri niður á hjartað sjúkt.

Eins og daladaggir svala

þystri rós í þurk. 

Indæl sem kliður ástafugls við lind.

Rammefld sem niður reginhafs í vind.

Óma, sönglist unaðsríki. Önd mín hrifin, svani lík.

Blítt í draumi berst með straumi.

Út á hljóms þíns haf. 

Vertu sæl, vor litla hvíta lilja,

lögð í jörð að himnaföður vilja,

leyst frá lífi nauða; ljúf og björt í dauða

lést þú eftir litla rúmið auða.

Enginn þýðir, hel, þitt helgiletur.

„Hvar er vorið?“ spyrja börn um vetur.

Dagur njólu dylur,

daginn nóttin hylur,

lífið oss frá eilífðinni skilur. 

Vertu sæl, vor litla ljúfan blíða,

lof sé Guði, búin ertu að stríða.

Upp til sælu sala,

saklaust barn án dvala,

lærðu ung við engla Guðs að tala.