Ég sé þig koma á móti mér, er máninn skín.
Og varpa töfraljóma og lífi á löndin mín.
Lokkar þínir glitra eins og gylltur foss.
Á vörum þínum mjúku sefur sólarkoss.
Ég þrái hvíld og kyrrð hjá þér sem kaldur skjól
og mildu, björtu brosin þín sem blindur sól.
Mitt himnaríki finnst mér vera faðmur þinn;
þar er ég sæll, þar fann ég Guð í fyrsta sinn.
Í minninganna mánaskini mæti ég þér,
þar vekur allt til ljóða og lífs sem liðið er.
Úr sænum rísa aftur mín óskalönd
og eins og forðum leiðir þú mig við þína hönd.
