Þú leggur aftur leiðr,

mitt ljúfa kvöld hér inn

og blæju´ á þilin breiðir

og bókaskápinn minn.

Og aðeins hæstu hljóma

ég heyri´ af lífsins söng

sem gamla unaðsóma

um aldin kirkjugöng.

Ég kenni kæran skara

í kórnum, æsku frá.

Þeir koma, kveðja fara

sem kyrr og straumlygn á.

Ég þykist brosið blíða

á bernskudraumum sjá.

Og látna vini líða

ég lít í móðu hjá.