PRESTUR (sóló):
Vér lífsins herra lofgjörð tjáum,
og lútum skærri páska sól.
Í hennar ljósi loks við sjáum
það lífsmagn eilíft, sem vér þráum,
Er sigrar dauðans segulpól.
„Nú ljómar dýrðar dagur nýr,
en dimman nætur burtu flýr.“
KÓR:
„Nú ljómar dýrðar dagur nýr,
en dimman nætur burtu flýr.“
PRESTUR:
Og fyrir lífsins fenginn sigur
vér fögnum sæl í von og trú.
Því þegar endar æfivegur,
er einnig dauðinn vegsamlegur,
til æðri heima aðeins brú.
Oss „ljómar dýrðar dagur nýr,
þá dimman nætur burtu flýr.“
KÓR:
Oss „ljómar dýrðar dagur nýr,
þá dimman nætur burtu flýr.“
KÓR:
Vér lífsins herra lofgjörð færum,
með lotning prísum gjafir hans.
Og til þess hönd og tungu hrærum
að tigna hann í verkum mærum
að ljúfu dæmi lausnarans.
Þá ljómar eilíf lífsins sól
frá ljóssins föður tignar stól.